‘Waarom koop je dan niet zo’n koffieapparaat waarmee je het zelf kunt maken?’, vroeg mijn dochter. Tja, och om nu voor mij alleen zo’n duur apparaat te kopen terwijl jullie gewone koffie wel lekker vinden…
Ze begon te lachen. ‘Nee, dat kun je niet maken hè!’

‘Tuurlijk wel’, zei ik, maar… en ik realiseerde me wat er toch blijkbaar nog aan normen en ideeën vanuit mijn opvoeding in mijn dagelijkse leven meespeelt…. en dat ik dit soms niet eens in de gaten heb….en dan gaat het nu alleen maar over zoiets simpels als koffie.
Wat doe ik nog meer wel of net niet… omdat ik het zo geleerd heb…. het van me verwacht wordt … omwille van de normen en waarden en de regels van de maatschappij?

Ik neem nog een slokje cappuccino en ‘hoor’ de woorden van de leraar tijdens de lessen weer: ‘Ken uzelf!
Zowel uw denken en karakter als het genetisch materiaal en accepteer uzelf met heel uw hebben en houwen, zodat u volledig aanwezig kunt zijn en zich niet meer anders of mooier voordoet dan u bent. Want alleen dan kan de energie van het wezen volledig in uw menszijn doorstromen.’

Ik weet het wel, maar de praktijk blijkt soms weerbarstiger dan ik dacht.

Terwijl ik dit aan het schrijven ben, geniet ik van mijn eerste eigen kopje cappuccino. Ik ben er blij mee, net als met de reminder die het me gegeven heeft!

***

Dit kindje met alle mogelijkheden die ze heeft is, net als ieder mens, ´het materiaal´ waar haar wezen gebruik van maakt om, via ervaringen in de stof, zijn lessen te leren.
Het is wel een nieuw mensje met een nog blanco denkkap, maar haar wezen heeft al heel wat levens achter de rug en al veel kennis en ervaringen verzameld die het met zich meedraagt.
Noch oma, noch haar mama en papa of iemand anders weet wat voor haar belangrijk is om te leren in dit leven, wat haar wezen nodig heeft. We kunnen haar alleen maar begeleiden op weg naar volwassenheid en alle ruimte geven om dit zelf te ontdekken.

Ik weet nu al dat het niet altijd gemakkelijk zal zijn om dit te doen. Om niet, met de beste bedoelingen, obstakels uit de weg te ruimen of ongevraagd advies te geven als haar keuzes anders zijn dan die van mij.
Ieder mens heeft recht op zijn eigen pad en op zijn eigen leermomenten, ook al zie je dit vanuit je menszijn soms heel anders. En dat is dan weer een leermoment voor oma. 😊

Gelukkig heb ik nog ruim de tijd om op een roze wolk te zitten, lekker te borduren en te mijmeren over wanneer ze eens komt logeren en of ze in de toekomst misschien ook wil leren borduren!

***

Waar was ik mee bezig… met ouder worden, vooruit kijken en zorgen voor de toekomst?
Mijn denken draaide de laatste tijd op volle toeren, gevoed door pijntje hier, pijntje daar en alle informatie die het internet aan je presenteert als je klikt op iets als levensloop bestendig, senioren bedden of pensioen. En de wasmachine heeft kuren na jarenlange trouwe dienst… en …..

Het idee om er ook iets leuks mee te doen veranderde deze sfeer volledig, maar wat dan? Ik heb toch alles en een grote reis maken hoeft niet meer zo nodig.

Opeens realiseerde ik me: ik ben toch aan het leren om samen met mijn wezen door het leven te gaan!  Verdorie, ik zat weer even gevangen in de stof.
Onder mijn denken zakken dus, met de vraag aan mijn wezen: ‘Wat voor leuks zou ik nu eens kunnen gaan doen? ‘
Het antwoord kwam direct: ‘Een elektrische fiets.’

Dát was het!! Ik voelde me meteen blij worden en zag de uitbreiding aan mogelijkheden om te genieten, nu en in de toekomst, gelijk voor me.

Gisteren heb ik mijn eerste tochtje gemaakt op de nieuwe fiets. Met de zon op mijn gezicht en de wind door de haren peddelde ik er moeiteloos op los, genietend van de natuur en de nieuwe mogelijkheden die mijn fiets biedt.

Ik vind dat mijn wezen wel wat van een elektrische fiets heeft. Het helpt je om vooruit te komen én heeft bovendien nog navigatie ook!
Je moet wel niet vergeten ‘de motor aan te zetten!'

***